Page 29 - Shabd Boond December2022
P. 29
ੂ
ੰ
ੰ
ੱ
ਲਦੀ ਹੈ ਤ ਿਫਰ ਆਪਣੀ ਨਨਾਣ ਸਿਹਤੀ ਨ ਜੋਗੀ ਨਾਲ “ਉਹਨ ਰਬ ਦੀ ਬਦਗੀ ਕੀ ਕਰਨੀ,
ੰ
ਝਗੜਾ ਨਾ ਕਰਨ ਦੀ ਰਾਇ ਿਦਦੀ ਹੋਈ ਆਖਦੀ ਹੈ:- ਬਦਾ ਉਠਦਾ ਿਜਹੜਾ ਤੜਕਸਾਰ ਨਾਹ ।”
ੰ
ੂ
ੰ
“ਿਜਨ ਨਾਲ ਫਕੀਰ ਦੇ ਖਾਰ ਖਾਧੀ, “ਜੀਤ” ਕਦੇ ਨਾ ਛੇੜੀਏ ਆਸ਼ਕ ਨ,
ੱ
ੱ
ਉਨ ਲਖ ਮੁਸੀਬਤ ਝਲੀਆਂ ਨ। ਰਾਖਾ ਇਹਨ ਦਾ ਸਦਾ ਭਗਵਾਨ ਅੜੀਓ।”
ੱ
ੇ
ੰ
ਟਲ ਜਾਹ ਹੁਣ ਤੂ ਹ ਿਸਆਰੀਏ ਨੀ, “ਿਜਹੜੇ ਵੇਲ ਸੀ ਅਖੀਆਂ ਲਾ ਬੈਠਾ,
ਤੇਰੀਆਂ ਆਦਤ ਬਹੁਤ ਅਵਲੀਆਂ ਨ। ਉਸ ਵੇਲ ਨ “ਜੀਤ” ਪਛਤਾ ਦਾ ਏ।”
ੇ
ੱ
ੂ
ੰ
ੱ
ਕਰ ਸ਼ਰਮ ਤੇ ਰਖ ਹਯਾ ਕੁੜੀਏ, “ਧੀਦੋ ਦੀ ਹੀਰ” ਿਵਚ ਕਵੀ ਨ ਕ ਦਰੀ ਟਕਸਾਲੀ
ੱ
ੱ
ੰ
ੱ
ਗਲ ਤੇਰੀਆਂ ਝਲ ਵਲਲੀਆਂ ਨ। ਪਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੀ ਵਰਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਬੋਲੀ ਤੇ ਉਸਦੀ
ੂ
ੱ
ੰ
ਭਰੀਆਂ ਿਵਹੁ ਦੀਆਂ ਹੁਦੀਆਂ ਅਖੜ ਨ, ਪੂਰੀ ਪਕੜ ਹੈ। ਿਦ ਸ਼ ਿਚਤਰਣ ਿਵਚ ਵੀ ਉਸ ਨ ਮੁਹਾਰਤ
ੰ
ੱ
ਬੈਠ ਸਕਣ ਨਾ ਕਦੇ ਨਚਲੀਆਂ ਨ।” ਹਾਸਲ ਹੈ। ਕਾਫੀਆ, ਰਦੀਫ ਅਤੇ ਵਜਨ ਬਿਹਰ ਦੀ ਘਾਟ
ੱ
ਵਾਿਰਸ ਸ਼ਾਹ ਵ ਗੂ ਹੀ ਕਵੀ ਜੀਤ ਦੇ ਕੁਝ ਕਾਿਵਕ ਜੇ ਿਕਤੇ-ਿਕਤ ਨਾ ਰੜਕਦੀ ਤ ਰਚਨਾ ਹੋਰ ਿਖਚ ਪਾਊ ਹੋ
ੇ
ੱ
ਬਦ ਦੀਆਂ ਆਖਰੀ ਤੁਕ ਅਟਲ ਸਚਾਈਆਂ ਬਣ ਕੇ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਿਫਰ ਵੀ ਕਵੀ ਨ ਇਤਨੀ ਿਮਹਨਤ ਕਰਕੇ
ੱ
ੰ
ੂ
ੰ
ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਦੀਆਂ ਹਨ:- ਇਕ ਪ ੀਤ ਕਥਾ ਨ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਜਾਮਾ ਜੁ
“ਬਦੇ “ਜੀਤ” ਖੁਦ ਦੇ ਜੋ ਹੁਦੇ, ਪੁਆਇਆ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਦਮ ਹੈ। ਹੀਰ ਦ ੇ
ੰ
ੰ
ੰ
ੰ
ੰ
ਚ ਉਹਨ ਦੇ ਚਨ ਈਮਾਨ ਹੁਦੇ।” ਸ਼ਾਇਰ ਿਵਚ ਅਜੀਤ ਿਸਘ ਸਧੂ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਜੁੜ ਿਗਆ
ੇ
ੰ
ੱ
ੂ
“ਪਾ ਕੇ ਛਜ ਿਵਚ “ਜੀਤ” ਨ ਛਿਟਆ ਸੂ, ਹੈ ਤੇ ਇਹੋ ਉਸਦੀ ਵਡੀ ਪ ਾਪਤੀ ਹੈ।
ੱ
ੱ
ੰ
ੱ
ਉਹਦੇ ਕਾਿਰਆਂ ਕੀਤਾ ਬੇਵਸ ਕੁੜੀਏ।”
ੰ
ਿਪਡ ਤੇ ਡਾਕ-ਕਰੀਵਾਲਾ,
“ਜੀਤ” ਪਿਹਲ ਹੀ ਗ਼ਮ ਦਾ ਮਾਿਰਆ ਸੀ,
ਿਜ਼ਲ ਾ-ਿਸਰਸਾ (ਹਿਰਆਣਾ)-125075
ੰ
ਮਰੇ ਹੋਏ ਨ ਹੋਰ ਨਾ ਮਾਰੀਏ ਨੀ।” 99963-71716
ੂ
ਆਪ ਭਖੀ ਸ ਜ ਦੀ ਆ,
ੱ
ੁ
ਮ ਆ ਚਾਰ ਿਦਨ ਦੇ ਿਪਆਰ ਤ ਵਧ ਕੇ ਆ ਮਰੀ ਮ
ੇ
ੱ
ੇ
ੱ
ੱ
ਹਰ ਸਾਹ ਿਵਚ ਵਸੇ ਮਰੀ ਮ , ਹਰ ਥ ਖੜ ਮਰੀ ਮ ,
ੇ
ੇ
ੈ
ੇ
ੋ
ੋ
ਲੜ ਪਣ ’ਤੇ ਮਰਾ ਦਸਤ ਬਣ ਆ ਜ ਦੀ ਆ
ੈ
ੇ
ਲੜ ਪਣ ’ਤੇ ਮਰਾ ਮਾਣ-ਤਾਣ ਬਣ ਆ ਜ ਦੀ ਆ
ੋ
ਅਸ਼ਵਨੀ ਕੁਮਾਰ ਿਨ ਕੀ ਉਮਰੇ ਿਝੜਕ ਮਾਰੇ
ਰਖੇ ਿਖਆਲ ਿਵਚ ਜਵਾਨੀ ਮਰਾ,
ੱ
ੇ
ੁ
ੱ
ੱ
ੁ
ੇ
ੱ
ਹਰ ਲਫਜ਼ ’ਚ ਝਲਕੇ ਮ ਿਕਤੇ ਪਤ ਨਾ ਰਸ ਜਾਵੇ ਮਰਾ
ੱ
ੂ
ੇ
ੱ
ਿਦਸੇ ਨਾ, ਪਰ ਥ -ਥ , ਮਰੀ ਹਰ ਇਕ ਖ਼ਵਾਿਹ ਪਰੀ ਕਰਾਵੇ
ੱ
ੇ
ੱ
ਜਾਣਦੀ ਉਹ ਦਖ ਸਾਰੇ ਤ ਹੀ ਤ ਮ ਮਰੀ ਲਖ ਿਵਚ ਇਕ ਆਵ। ੇ
ੁ
ੱ
ਉਹ ਿਜਹੜੇ ਤਨ ਵੀ ਿਦਸੇ ਨਾ,
ੱ
ੈ
ੂ
ੰ
ਆਪਣੇ ਮਹ ਬਰਕੀ ਕਢ ਕੇ ਿਪਡ ਭਗਵਾਨਪਰ
ੱ
ੁ
ੰ
ੂ
ੁ
ੰ
ੇ
ੱ
ੂ
ੰ
ਮਰੇ ਮਹ ਿਵਚ ਪਾ ਦਵੇ , ਬਰਵਾਲਾ, ਪਚਕਲਾ, (ਹਿਰਆਣਾ)-134118
ੰ
ੂ
ੁ
ੱ
ੱ
ੈ
ੰ
ੂ
ਮਨ ਰਜ ਪਜਾ ਕੇ 99913-37906
ੰ
ਦਸਬਰ - 2022 27
