Page 49 - Shabad bood july
P. 49
ੂ
ੰ
ੰ
ੰ
ੰ
ਿਵਚ ਤ ਰਾਤ ਨ ਜੁਗਨਆਂ ਦੀ ਚੁਨੀ-ਮੁਨੀ ਜਾ ਰਹੇ ਮ ੀਨੀ ਦ ਤ ਦੀ ਖੜ-ਖੜ ਨ ਉਸ ਦਾ ਿਧਆਨ
ੂ
ੰ
ੰ
ੂ
ਿਟਮਿਟਮਾਹਟ ਿਵਚ ਕੁਝ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹ ਆ ਦਾ।” ਭਗ ਕਰ ਿਦਤਾ। ਤਦ ਹੀ ਉਸ ਨ ਆਪਣੀ ਸੈਰ ਦੀ ਅਗਲੀ
ੱ
ੰ
ੱ
ੰ
ੱ
“ਗਲ ਤ ਤੇਰੀ ਠੀਕ ਹੈ, ਪਰ ਅਸ ਜਗਲ ਵਾਸੀਆਂ ਮਿਜ਼ਲ ਵਲ ਵਧਣ ਦਾ ਿਖ਼ਆਲ ਆਇਆ।
ੱ
ਲਈ ਜਗਲ ਹੀ ਸਵਰਗ ਹੈ।” ਿਜਵ ਹੀ ਉਸ ਨ ਲਕੜ ਦਾ ਪੁਲ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਕਾਲੀ
ੰ
“ਿਕਤੇ ਅਿਜਹਾ ਤ ਨਹ ਿਕ ਕੋਈ ਿਹਰ ਿਗਆ ਹੀ ਸਖ਼ਤ ਜ਼ਮੀਨ (ਸੜਕ) ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਫ਼ਰ ੁਰੂ ਕੀਤਾ
ੱ
ੁ
ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਐਵ ਹੀ ਬੈਠ-ਿਬਠਾਏ ਸੋਚਦੇ ਹੋਈਏ ਿਕ ਿਹਰ ਤ ਉਸ ਦੇ ਨਾਜ਼ਕ ਪੈਰ ਿਵਚ ਿਤਖੀ ਚੁਭਨ ਮਿਹਸੂਸ ਹੋਣ
ੰ
ੰ
ਚਗਾ ਨਹ ।” ਿਚਕੂ ਦੇ ਕਾਮਈ ਬੋਲ ਸਨ। ਲਗੀ।
ੰ
ੱ
ੱ
“ਨਹ ! ਅਿਜਹੀ ਗਲ ਤ ਨਹ । ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕੋਈ “ਇਥੇ ਤ ਚਲਣ ਲਈ ਨਰਮ ਘਾਹ ਦਾ ਗਦਾ ਵੀ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ਜਗਲ ਵਾਸੀ ਿਹਰ ਦਾ ਚਕਰ ਲਗਾ ਹੀ ਆ ਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਨਹ ਹੈ। ……ਖ਼ੈਰ ਕੁਝ ਨਵ ਜਾਣਨ ਲਈ ਥੋੜ ਾ ਕ ਟ
ੰ
ੂ
ੰ
ਹਰ ਵਾਰ ਬੁਰੀ ਖ਼ਬਰ ਹੀ ਿਮਲਦੀ ਹੈ ਸੁਣਨ ਲਈ…। ਤ ਸਿਹਣਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ।” ਉਸ ਨ ਖ਼ਦ ਨ ਧਰਵਾਸ ਿਦਤੀ।
ੁ
ੱ
ੰ
ੱ
ਮੇਰੀ ਤ ਭਲਾ ਉਮਰ ਹੀ ਨਹ ਰਹੀ ਲਬਾ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਸੂਰਜ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਧੁਪ ਿਵਚ, ਕਾਲੀ ਸਖ਼ਤ ਜ਼ਮੀਨ
ੰ
ੰ
ੰ
ਦੀ ਹੁਣ। ਖ਼ੈਰ ਤੂ ਸਭਲ ਕੇ ਜਾਈ, ਦੇਖਦੇ ਹ ਤੂ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਤੇ ਤੇਜ਼-ਤੇਜ਼ ਚਲਿਦਆਂ, ਿਚਕੂ ਨ ਸਾਹ ਚੜ ਿਗਆ ਸੀ।
ੰ
ੰ
ੂ
ੱ
ੰ
ਿਲਆਂਦਾ ਹੈ।” ਮੋਤੀ ਨ ਿਚਕੂ ਦੀ ਿਪਠ ਥਪਥਪਾ ਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਨ ਆਲ-ਦੁਆਲ ਦੇਿਖਆ, “ਇਥੇ ਤ ਰੁਖ ਵੀ ਬਹੁਤ
ੇ
ੇ
ੱ
ੱ
ਿਕਹਾ। ਘਟ ਹੀ ਹਨ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਦੂਰ ਦੂਰ। ਭਲਾ ਇਸ ਤੇਜ਼ ਧੁਪ ਤ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ੰ
“ਹ , ਚਾਚਾ! ਮੇਰੀ ਡਾਢੀ ਇਛਾ ਹੈ ਿਹਰ ਦਾ ਭੇਤ ਿਕਵ ਬਿਚਆ ਜਾਵੇ?” ਸੋਚ ਿਵਚ ਡੁਿਬਆ ਿਚਕੂ ਹੌਲੀ-
ੱ
ਜਾਣਨ ਦੀ।” ਹੌਲੀ ਅਗੇ ਵਧਦਾ ਜਾ ਿਰਹਾ ਸੀ।
ੈ
ੱ
“ਅਛਾ! ਲ ਿਫਰ ਜਗਲ ਦਾ ਿਕਨਾਰਾ ਤ ਆ ਵੀ ਅਗਲ ਹੀ ਪਲ, ਕਨ ਦੇ ਪਰਦੇ ਫਾੜ ਣ ਵਰਗੀ
ੰ
ੰ
ੇ
ੰ
ਿਗਆ। ਉਹ ਹੈ ਪਹਾੜੀ ਨਦੀ ਤੇ ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ ਿਹਰ ਿਤਖੀ ਤੇ ਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਨ ਉਸ ਨ ਡਰਾ ਿਦਤਾ।
ੂ
ੱ
ੱ
ੰ
ੇ
ੂ
ਨ ਜਾਣ ਦਾ ਰਾਹ।” ਮੋਤੀ ਨ ਅਗਲ ਪਜੇ ਨ ਹਵਾ ਿਵਚ “ਉਹ ਹੋ, ਇਹ ਕੀ?” ਗਰਮ ਤੇਜ਼ ਹਵਾ ਦੇ ਝ ਕੇ ਨ ਤ ਉਸ
ੰ
ੂ
ੰ
ੂ
ੰ
ੇ
ੱ
ਲਿਹਰਾ ਿਹਰ ਵਲ ਜ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਲ ਇ ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਨ ਲੂਹ ਹੀ ਸੁਿਟਆ ਸੀ। ਉਹ ਸੜਕ ਨੜਲ ਡੂਘੇ ਟੋਏ ਿਵਚ
ੱ
ੰ
ੱ
ੰ
ੰ
ਹੋਏ ਿਕਹਾ। “ਚਗਾ ਪੁਤਰ! ਅਲਿਵਦਾ। ਆਪਣਾ ਿਧਆਨ ਛਾਲ ਮਾਰ ਮਸ ਬਿਚਆ। ਿਚਕੜ ਿਵਚ ਫਸੇ ਿਚਕੂ ਦੀ
ੱ
ੱ
ਂ
ੱ
ਰਖ ਤੇ ਜਲਦੀ ਵਾਪਸ ਆਈ।” ਨਜ਼ਰ ਤਦ ਹੀ ਕਾਲਾ ਸਾਹ ਛਡਦੇ ਮ ੀਨੀ ਦ ਤ (ਟਰਕ)
ੱ
ੱ
ੰ
“ਜੀ ਜ਼ਰੂਰ!........ਅਲਿਵਦਾ ਚਾਚਾ, ਿਫਰ ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਉਸ ਕੋਲ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਨਾਲ ਲਘ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ
ਿਮਲ ਗੇ!” ਕਿਹਦੇ ਹੋਏ ਿਚਕੂ ਨ ਨਦੀ ਤੇ ਬਣੇ ਪੁਲ ਵਲ ਿਹਰ ਵਲ ਜਾ ਿਰਹਾ ਸੀ।
ੱ
ੱ
ੱ
ੰ
ੰ
ਛਲ ਗ ਲਗਾ ਿਦਤੀ। ਆਪਣੀ ਡਰੈ ਸ ਵਲ ਦੇਖ ਉਹ ਰੋਣਹਾਕਾ ਹੋ ਿਗਆ।
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ਕੁਝ ਪਲ ਲਕੜੀ ਦੇ ਪੁਲ ਪਰ ਖੜ ਾ ਉਹ ਨਦੀ ਦੀ ਉਸ ਦੀ ਦੁਧ-ਿਚਟੀ ਡਰੈ ਸ ਕਾਲਖ ਤੇ ਿਚਕੜ ਦੇ ਧਿਬਆਂ
ੰ
ਕਲਕਲ ਦਾ ਰਸੀਲਾ ਸਗੀਤ ਸੁਣਦਾ ਿਰਹਾ। ਸਵੇਰ ਦੀ ਨਾਲ ਭਰੀ ਪਈ ਸੀ। “ਜਗਲ ਿਵਚ ਤ ਇਦ ਕਦੀ ਨਹ
ੰ
ੱ
ੱ
ਕੋਸੀ-ਕੋਸੀ ਧੁਪ ਿਵਚ, ਪਾਣੀ ਦੀ ਫੁਹਾਰ ਲਦੀ ਹਵਾ, ਉਸ ਹੋਇਆ।” ਉਹ ਬੁੜਬੁੜਾਇਆ। “ ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਹੀ ਗ਼ਲਤੀ
ੱ
ੱ
ੂ
ੱ
ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਿਚਟੀ ਡਰੈ ਸ ਨ ਿਗਲਾ ਕਰ ਗਈ। ਪੁਲ ਤ ਹੈ। ਮ ਿਬਨ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ ਛਾਲ ਜੂ ਮਾਰ ਿਦਤੀ ਸੀ।” ਉਸ ਨ
ੱ
ੰ
ੱ
ੂ
ਥੋੜ ੀ ਦੂਰ ਿਨ ਕੇ ਬਚੇ ਪਾਣੀ ਿਵਚ ਨਹਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਖ਼ਦ ਨ ਹ ਸਲਾ ਿਦਤਾ।
ੱ
ੁ
ੰ
ਆਪਣੀਆਂ ਚੁਲਬੁਲੀ ਖੇਡ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦੇ ਿਛਟੇ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਦੁਬਾਰਾ ਸੜਕ ਤੇ ਆ, ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਿਹਰ
ੱ
ੱ
ੱ
ਤਕ ਿਖਡਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸ ਅਜਬ ਨਜ਼ਾਰੇ ਦੇ ਅਨਦ ਿਵਚ ਵਲ ਵਧਣ ਲਗਾ। ਿਚਕੜ ਨਾਲ ਲਥਪਥ ਡਰੈ ਸ ਤੇਜ਼ ਧੁਪ
ੰ
ੱ
ੱ
ੰ
ੱ
ੱ
ੱ
ਗੜੂਦ ਿਚਕੂ ਿਕਨੀ ਹੀ ਦੇਰ ਥੇ ਹੀ ਖੜ ਾ ਿਰਹਾ। ਿਵਚ ਠਡ ਦਾ ਅਿਹਸਾਸ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਪੈਰ ਦੀ ਚੁਭਨ
ੰ
ੰ
ੰ
ੰ
ੱ
ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਸਾਹਮਣੀ ਕਾਲੀ ਪਟੀ (ਸੜਕ) ਤੇ ਹੁਣ ਤੇਜ਼ ਦਰਦ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੁਲਾਈ - 2022 47
