Page 53 - Shabad bood july
P. 53

ੌ
                                       ੰ

                                                                         ੰ
                 ‘ਇਹ ਸਦੀ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾ ’ ਿਛਦਰ ਕਰ ‘ਿਸਰਸਾ’ ਦੁਆਰਾ ਰਿਚਤ ਕਾਿਵ ਸਗਿਹ ਿਵਚਲੀਆਂ

                                    ਿਵਿਭਨ ਥੀਮਕ ਕਾਿਵ-ਸੁਰ  ਦਾ ਅਿਧਐਨ             ਡਾ. ਗੁਰਪੀਤ ਕੌਰ ‘ਿਗੱ ਲ’
                                       ੰ
                                                                        ੱ
                                                   ੰ
                                                                                           ੱ
                                       ੰ
                                                                                 ੱ
                                   1 ਨਵਬਰ, 1966 ਨ  ੂ   ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਦੇ ਉਸ ਿਖ਼ਤੇ ‘ਿਸਰਸੇ ਵਲ ਿਗਆ ਿਜਥ  ਦਾ
                               ਜਦ  ਹਿਰਆਣਾ  ਰਾਜ  ਹ ਦ    ਪਿੜ ਆ-ਿਲਿਖਆ  ਵਰਗ  ਹੀ  ਨਹ ,  ਸਗ   ਆਮ  ਲਕ
                                                                                             ੋ
                                                                  ੰ
                                                                           ੱ
                               ਿਵਚ  ਆਇਆ,  ਤ   ਇਸ       ਸਾਿਹਤ ਨਾਲ ਡੂਘੀ ਸ ਝ ਰਖਦੇ ਨਜ਼ਰ  ਪ ਦੇ ਹਨ ਜੋ ਿਕ
                                                                          ੱ

                                          ੇ
                                                          ੂ
                               ਰਾਜ  ਿਵਚਲ  ਜੀਆਂ  ਨ      ਮੈਨ ਆਪਣੇ ਪਾਸੇ ਇਸ ਪਖ  ਘਾਟ ਿਦਸਦੀ ਹੈ। ਿਸਰਸਾ
                                                         ੰ
                               ਪਿਹਲ     ਪਿਹਲ     ਪੈਰ   ਵਲ ਜਦ ਿਧਆਨ ਿਗਆ ਤ  ਮੇਰੇ ਚੇਿਤਆਂ ਿਵਚ ਉਹ
                                                        ੱ
                               ਜਮਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ,      ਿਚਹਰਾ   ਭਰ  ਆਇਆ,  ਿਜਸ  ਨਾਲ  ਇਕ  ਸਾਿਹਤਕ
                               ਤੇ ਿਫਰ ਵਡੀ ਘਾਲਣਾ ਘਾਲ    ਸਮਾਗ਼ਮ ਿਵਚ ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਹ ਮੈਨ ਖ਼ਦ
                                                                                             ੁ
                                                                                           ੰ
                                       ੱ
                                                                                           ੂ
                               ਿਵਕਾਸ  ਦੀ  ਪੌੜੀ  ਤੇ  ਪੈਰ   ਵੀ ਕਿਵਤਾ ਦੀ ਮਾਿਫ਼ਕ ਹੀ ਜਾਪੀ ਸੀ। ਬਸ ਿਫਰ ਕੀ?
                                                                                     ੱ
           ਰਖਣੇ  ੁਰੂ ਕੀਤੇ। ਇਹ ਿਵਕਾਸ ਦੀ ਪੁਲ ਘ ਹਰ ਖ਼ੇਤਰ   ਉਸਦੀ ਕਾਿਵ ਰਚਨਾ ‘ਇਹ ਸਦੀ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾ ’ ਮੇਰੇ
             ੱ
                                                                                ੂ
                                                                               ੰ
                                     ੱ
                               ੱ
                                         ੱ
                                                                                       ੱ
             ੱ
                                               ੰ
                                                                                           ੱ
           ਿਵਚ  ਹੀ  ਨਜ਼ਰੀ  ਪੈਣ  ਲਗੀ।  ਇਥੇ  ਵਸਦੇ  ਪਜਾਬੀ   ਹਥ  ਿਵਚ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਮੈਨ ਆਪਣੇ ਵਲ ਸਦਾ ਦੇ
                                                             ੱ
                                                        ੱ
                                          ੰ

           ਿਪਆਿਰਆਂ  ਨ  ਆਪਣੀ  ‘ਮ -ਬੋਲੀ’  ਪਜਾਬੀ  ਨਾਲ     ਿਰਹਾ ਸੀ। ਿਵਿਦਆਰਥੀ ਜੀਵਨ ਿਵਚ ਪਿੜ ਆ ਸੀ ਿਕ
           ਜੁੜਨਾ, ਉਸ ਨ ਸਿਤਕਾਰ ਦੇਣਾ ਉਹਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਿਫਰ     ਰਚਨਾ ਦਾ ਨਾਮ ਪਾਠਕ ਨ ਆਪਣੇ ਵਲ ਖੁਲ ਾ ਸਦਾ ਹੁਦਾ
                                        ੂ
                                                                                             ੰ
                                                                          ੂ
                       ੂ
                                                                         ੰ
                                                                                     ੱ
                                                                                 ੱ
                                                                                         ੱ
                                       ੰ
                      ੰ
           ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ  ਪੁਿਟਆ  ਕਦਮ  ਅਜ  ਹਿਰਆਣਾ  ਿਵਚ      ਹੈ। ਅਜ ਮੈਨ ਇਹ ਸਚ ਜਾਪ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਚੇਤੇ ਿਵਚ
                                                                ੂ
                      ੱ
                                                                      ੱ
                                                           ੱ
                                                                ੰ
                                   ੱ
                         ੰ
           ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ   ਚਗੀਆਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਚੁਕਾ ਹੈ।         ਿਕਸੇ ਿਵਦਵਾਨ ਦੇ  ਬਦ ਵੀ ਗੂਜ ਰਹੇ ਹਨ ਿਕ, ‘ਕਿਵਤਾ
                                                                             ੰ
                                                                                            ੁ
                                                                             ੰ
               ਸਾਿਹਤ  ਤੇ  ਜੀਵਨ  ਦਾ  ਗਿਹਰਾ  ਨਾਤਾ  ਹੈ।  ਇਹ   ਿਸਰਫ਼ ਤੁਕ  ਦਾ ਮੇਲ ਨਹ  ਹੁਦੀ, ਸਗ  ਇਹ ਅਨਭਵ,
                                                                                      ੰ
                                                                            ੰ
                                                         ੰ
                                                                                           ੌ
              ੱ
              ੁ
           ਮਨਖ ਿਵਚ ਭਾਵਨਾਵ  ਜਗਾ ਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਭਾਵਨਾਵ      ਿਚਤਨ ਤੇ ਚੇਤਨਾ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਹੁਦੀ ਹੈ।’ ਤੇ ਿਛਦਰ ਕਰ ਦੀ
                  ੱ
           ਮਨਖ ਨ ਿਜ਼ਦਗੀ ਿਜਊਣ ਲਾਇਕ ਬਣਾ ਦੀਆਂ ਹਨ।          ਕਾਿਵ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਅਿਧਐਨ ਕਰਿਦਆਂ- ਮ  ਆਪਣੇ ਆਪ
              ੁ
                 ੰ
              ੱ
                     ੰ
                  ੂ
                                                        ੂ
                                                              ੱ

                                                        ੰ
             ੰ

                                              ੰ
           ਪਜਾਬੀਆਂ ਨ ਸਦਾ ਹੀ ‘ਮ -ਬੋਲੀ’ ਦੀ ਖ਼ੈਰ ਮਗੀ ਹੈ।   ਨ ਇਸ ਸਚ ਦੇ ਨੜੇ ਵੀ ਮਿਹਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
                                            ੂ


                                           ੰ
                          ੇ
           ਆਪਣੇ  ਮਨ  ਿਵਚਲ  ਿਪਆਰ/ਸਿਤਕਾਰ  ਨ  ਉਨ   ਨ          ਕਿਵਤਾ ਸਾਿਹਤ ਦੀ ਅਿਜਹੀ ਿਵਧਾ ਹੈ ਿਜਸ ਦੀ
                                                                          ੰ
           ਆਪਣੀ ਿਸਰਜਣਾ ਰਾਹ , ਭਾਵ  ਉਹ ਿਕਸੇ ਵੀ ਿਵਧਾ ਿਵਚ   ਿਸਰਜਣਾ ਸਮ  ਕਵੀ ਖੁਲ  ਅਬਰ  ਿਵਚ ਉਡਾਰੀ ਭਰਨ ਦਾ
                                                                        ੇ
                                                                       ੱ
                                                               ੰ
                                                        ੱ
                       ੱ
           ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਹਰ ਯੁਗ ਿਵਚ ਦਰਸਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਹੈ।   ਹਕਦਾਰ ਹੁਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਜਦ ਕਿਵਤਾ ਦੀ ਿਸਰਜਣਾ ਇਕ
           ਹਰ ਿਵਧਾ ਦੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਥ  ਹੈ, ਪਰ ਇਹਨ  ਸਭ       ਔਰਤ ਮਨ ਕਰ ਿਰਹਾ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਔਰਤ ਮਨ ਜੋ ਸਦੀਆਂ
           ਿਵਚ   ਕਾਿਵ-ਿਵਧਾ  ਹਮੇ ਾ  ਤ   ਹੀ  ਇਕ  ਖ਼ਾਸ  ਮੁਕਾਮ   ਤ  ਆਪਣੇ ਆਪ ਨ ਸਮਾਜ ਿਵਚ ਿਕਸੇ ਨਾ ਿਕਸੇ ਤਰ   ਦੇ
                                                                   ੰ
                                                                    ੂ
           ਰਖਦੀ ਆਈ ਹੈ। ਇਸ ਿਵਚਲੀ ਸਵੇਦਨ ੀਲਤਾ ਮਨਖ,        ਬਧਨ  ਦੀ ਕੈਦ ਿਵਚ ਮਿਹਸੂਸ ਕਰਦਾ ਿਰਹਾ ਹੋਵੇ ਤ
             ੱ
                                    ੰ
                                                        ੰ
                                                 ੱ
                                                 ੁ
           ਪਾਠਕ/ਸਰੋਤੇ ਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਜੋੜ ਸਕਣ ਦੀ         ਿਫਰ ਉਹ ਉਡਾਰੀ ਹੋਰ ਵੀ  ਚੀ ਹੋ ਜ ਦੀ ਹੈ। ਇਹ
                        ੰ
                        ੂ
                      ੱ
           ਵਧੇਰੇ ਕਲਾ ਰਖਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਪਹੁਚ ਧੁਰ ਿਦਲ ਤਕ    ਉਡਾਰੀ ਇਸ ਕਾਿਵ ਸਗ ਿਹ ਿਵਚ ਪ ਤਖ ਨਜ਼ਰੀ ਪ ਦੀ ਹੈ।
                                                                                 ੱ
                                      ੰ
                                                                      ੰ
                                                                                      ੰ
           ਜ ਦੀ ਹੈ। ਹਿਰਆਣਾ ਿਵਚ ਰਚੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਾਿਹਤ  ਪਰ    ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਾਿਵ ਰਚਨਾਵ  ਔਰਤ ਦੀ ਿਜ਼ਦਗੀ ਦੀਆਂ
                                                        ੱ
                                                            ੱ
                                                                                          ੱ
           ਜਦ ਅਸ  ਝਾਤ ਪਾ ਦੇ ਹ , ਤ  ਨਜ਼ਰ  ਪ ਦਾ ਹੈ ਿਕ     ਵਖ-ਵਖ  ਪਰਤ   ਨ  ਫਰੋਲਦੀਆਂ  ਹਨ।  ਉਹ  ਗਲ  ਵੀ
                                                                     ੰ
                                                                      ੂ
                                   ੰ
           ਅਨਕ -ਅਨਕ  ਸਾਿਹਤਕਾਰ  ਪਜਾਬੀ  ਸਾਿਹਤ  ਿਵਚ       ਵਖਰੀ ਹੈ ਿਕ ਔਰਤ ਮਨ ਦੀ ਥਾਹ ਪਾਉਣਾ ਕੋਈ ਸੌਖੀ

                                                        ੱ

                                                        ੱ
                                                                                             ੱ
                                                                                   ੱ
                                    ੱ

           ਆਪਣਾ  ਯੋਗਦਾਨ  ਪਾਉਣ  ਲਗੇ  ਹਨ।  ਇਹਨ           ਗਲ ਨਹ , ਪਰ ਲਖਕਾ ਨ ਇਸ ਪਾਸੇ ਵਡੀ ਪੁਲ ਘ ਪੁਟੀ
                                                                    ੇ
           ਸਾਿਹਤਕਾਰ  ਤੇ ਜਦ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰੀ ਗਈ ਤ  ਮੇਰਾ ਿਧਆਨ   ਹੈ।
                                                ਜੁਲਾਈ - 2022                                 51
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58