Page 51 - Shabad bood july
P. 51
ੰ
ੱ
ੱ
ਨਜ਼ਰ ਨਹ ਆਈਆਂ। ਾਇਦ ਿਹਰ-ਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਭੋਲ- ਿਦਤੀ ਹੋਣੀ ਹੈ।” ਿਚਕੂ ਦਾ ਿਖ਼ਆਲ ਸੀ। “ਇਥੇ ਤ ਿਹਰ
ੇ
ੰ
ੰ
ੋ
ੂ
ੰ
ੇ
ਭਾਲ ਜੀਵ ਨ ਮੋਿਹਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਨਖਾ ਢਗ ਹੈ ਇਹ।” ਦੇ ਲਕ ਨ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਗਦ-ਮਾਲ ਤੇ ਕੂੜਾ-ਕਬਾੜਾ
ੱ
ਉਸ ਸੋਿਚਆ। ਨਦੀ ਿਵਚ ਸੁਟ ਇਸ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਨ ਗ਼ਰਕਣ ਿਵਚ ਹੀ
ੰ
ੂ
“ਚਲ! ਵਾਪਸ ਹੀ ਚਲਦੇ ਹ ।” ਤੇ ਉਸ ਨ ਫ਼ੈਸਲਾ ਬਦਲ ਿਦਤਾ ਹੈ ਤੇ ਮੇਰੀ ਮਾੜੀ ਿਕਸਮਤ ਿਕ ਮ ਇਸ ਿਵਚ
ੋ
ੱ
ਕਰ ਹੀ ਿਲਆ। ਫਸ ਿਗਆ ਹ । ਖ਼ੈਰ ੁਕਰ ਹੈ ਿਕ ਜਾਨ ਤ ਬਚੀ। ਪਰ
ੱ
ਉਸ ਨ ਬੈਲ-ਗਡੀ ਤ ਛਲ ਗ ਲਗਾਈ ਤੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਇਹ ਬਦਬੂ ਨਾਲ ਤ ਸਾਹ ਹੀ ਘੁਟਦਾ ਜਾ ਿਰਹਾ ਹੈ, ਿਕਵ
ੱ
ੱ
ੰ
ਸੜਕ ਿਕਨਾਰੇ ਗੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ ਿਵਚ ਜਾ ਛੁਿਪਆ। ਉਸ ਿਨਕਲ ਇਥ ?” ਿਚਕੂ ਸੋਚ ਿਵਚ ਗ਼ਲਤਾਨ ਸੀ।
ੰ
ੂ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ਦੀ ਡਰੈ ਸ ਤੇ ਲਗਾ ਿਚਕੜ ਹੁਣ ਤਕ ਸੁਕ ਚੁਕਾ ਸੀ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਸ ਨ ਗ਼ਰਕਣ ਿਵਚ ਿਨਕਲਣ ਬਾਰੇ
ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਚਲਣਾ ਔਖਾ ਲਗ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਰਾਤ ਪੈਣ ਤ ਮੋਤੀ ਚਾਚਾ ਦਾ ਦਿਸਆ ਨਸਖ਼ਾ ਯਾਦ ਆ ਿਗਆ ਤੇ ਉਸ
ੱ
ੱ
ੱ
ੁ
ੰ
ੱ
ੁ
ਪਿਹਲ ਵਾਪਸ ਘਰ ਪੁਜਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ। ਬੇ ਕ ਹੁਣ ਨ ਖ਼ਦ ਨ ਗ਼ਰਕਣ ਦੇ ਰਿਹਮੋ ਕਰਮ ਤੇ ਿਢਲਾ ਛਡ
ੱ
ੂ
ੱ
ੱ
ਿਦਨ ਵ ਗ ਤੇਜ਼ ਧੁਪ ਤ ਨਹ ਸੀ ਪਰ ਤਪੀ ਹੋਈ ਕਾਲੀ ਿਦਤਾ ਤੇ ਿਫਰ ਕਾਲ ਗਾਰੇ ਦੇ ਦ ਤ ਨ ਿਜਵ ਉਸ ਦੀਆਂ
ੱ
ੱ
ੇ
ੱ
ੂ
ੱ
ੱ
ੰ
ਸਖ਼ਤ ਜ਼ਮੀਨ ਡਾਹਢਾ ਸੇਕ ਛਡ ਰਹੀ ਸੀ। ਚਲਣਾ ਬਹੁਤ ਿਪਛਲੀਆਂ ਲਤ ਨ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪਰ ਵਲ ਧਕਣਾ ੁਰੂ
ੱ
ੱ
ੱ
ੂ
ੁ
ਔਖਾ ਲਗ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਕਾਲੀ ਸਖ਼ਤ ਜ਼ਮੀਨ ਵਾਲਾ ਕਰ ਿਦਤਾ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨ ਖ਼ਦ ਨ ਗਾਰੇ ਦੀ
ੰ
ੱ
ੱ
ੇ
ਰਾਹ ਛਡ ਕਚੀ ਪਗਡਡੀ ਤੇ ਚਲ ਿਪਆ। ਸਤਿਹ ਤੇ ਲਿਟਆ ਮਿਹਸੂਸ ਕੀਤਾ। ਮੋਤੀ ਚਾਚਾ ਦੇ ਦਸੇ
ੱ
ੰ
ੱ
ੱ
ੱ
ੇ
ੁ
ਉਸ ਨ ਦੇਿਖਆ ਅਸਮਾਨ ਸਲਟੀ ਬਦਲ ਨਾਲ ਅਨਸਾਰ ਉਹ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਲਗਾਤਾਰ ਪਲਸੇਟੇ ਮਾਰਦਾ
ੱ
ੱ
ੱ
ਢਕਦਾ ਜਾ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਠਡੀ ਹਵਾ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਚਲਣ ਲਗ ਗ਼ਰਕਣ ਦੇ ਿਕਨਾਰੇ ਤਕ ਪਹੁਚ ਹੀ ਿਗਆ। ਪਰ ਇਹ ਕੀ
ੱ
ੰ
ੰ
ੱ
ੇ
ੰ
ਪਈ ਸੀ ਿਜਵ ਹੀ ਉਹ ਜਗਲ ਵਲ ਜ ਦੇ ਰਾਹ ਵਲ ਤੇਜ਼ੀ ਗ਼ਰਕਣ ਤ ਛੁਟਕਾਰਾ ਤ ਿਮਲ ਿਗਆ ਸੀ ਪਰ ਕਾਲ ਗਾਰੇ
ੱ
ਨਾਲ ਫੁਦਿਕਆ ਤ ਪਤਾ ਨਹ ਿਕਧਰ ਖ਼ਖ਼ਾਰ ਕੁਿਤਆਂ ਨ ਉਸ ਦੀ ਡਰੈ ਸ ਦਾ ਤ ਕਬਾੜਾ ਹੀ ਕਰ ਿਦਤਾ ਸੀ। ਹੋਰ
ੱ
ੰ
ੱ
ੂ
ਦਾ ਟੋਲਾ ਉਸਦੇ ਿਪਛੇ ਪੈ ਿਗਆ। ਤ ਹੋਰ ਬਦਬੂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਹੀ ਫੈਲੀ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ।
ੱ
ੱ
ੱ
ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਿਚਕੂ ਨ ਿਬਨ ਇਧਰ- ਧਰ ਦੇਖੇ ਆਪਣੀ ਕਾਲੀ ਕਲੂਟੀ ਸੂਰਤ ਦੇਖ ਉਸ ਦਾ ਤ ਰੋਣ ਹੀ
ੰ
ਸਾਹਮਣੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਕਾਲੀ ਨਦੀ ਿਵਚ ਛਾਲ ਮਾਰ ਿਨਕਲ ਿਗਆ।
ੰ
ੱ
ਿਦਤੀ। ਪਰ ਇਹ ਕੀ … ਉਹ ਤ ਬੋਅ ਮਾਰਦੀ ਕਾਲੀ “ਉਸ ਦੇ ਦੋਸਤ ਕੀ ਕਿਹਣਗੇ? ……ਮਮੀ ਤ ਜ਼ਰੂਰ
ਗ਼ਰਕਣ ਿਵਚ ਬੁਰੀ ਤਰ ਫਸ ਿਗਆ ਸੀ। ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਗਲ ੇ ਉਸ ਨ ਡਾਟ ਗੀ। ਪਰ ਕੀਤਾ ਕੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਘਰ
ੰ
ੂ
ੰ
ਤਕ। ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।” ਸੋਚ-ਸੋਚ ਕੇ ਿਚਕੂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ
ੱ
ਜ ਤ ਉਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਕਲੂਟਾ ਰੂਪ ਦੇਖ ਤੇ ਜ ਿਫਰ ਸੀ।
ੱ
ੱ
ਕਾਲੀ ਗ਼ਰਕਣ ਤ ਪਿਹਲ ਹੀ ਵਾਕਫ਼ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਾਇਦ ਉਦਾਸ-ਉਦਾਸ ਤੇ ਥਕੇ-ਟੁਟੇ ਕਦਮੀ ਿਜਵ ਹੀ ਉਹ
ੰ
ਕੁਤੇ ਵੀ ਡਰ ਗਏ ਸਨ। ਜੋ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਨੜੇ ਨਾ ਆਏ। ਨਦੀ ਤੇ ਬਣੇ ਲਕੜੀ ਦੇ ਪੁਲ ਕੋਲ ਪਹੁਿਚਆ ਤ ਮ ਹ
ੱ
ੱ
ੰ
ੂ
ੰ
ੰ
ੰ
ਿਕਨੀ ਹੀ ਦੇਰ ਉਹ ਠਡ ਤੇ ਡਰ ਨਾਲ ਕਬਦਾ ਥੇ ਹੀ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਵਾਛੜ ਨ ਉਸ ਨ ਘੇਰ ਿਲਆ। ਮ ਹ ਤ ਬਚਾ ਲਈ
ਬੈਠਾ ਿਰਹਾ। ਕੁਝ ਦੇਰ ਤਕ ਭੁਖੜ ਕੁਿਤਆਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਉਸ ਉਹ ਨਦੀ ਕਢੇ ਗੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ ਹੇਠ ਜਾ ਦੁਬਿਕਆ।
ੱ
ੰ
ੱ
ਦੇ ਗਰਕਣ ’ਚ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਰਹੀ, ਠਡੀ ਹਵਾ ਦੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਲਿਹਰ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨ ੂ
ੰ
ੰ
ੰ
ੂ
ੱ
ੰ
ੱ
ੰ
ਪਰ ਿਚਕੂ ਨ ਆਪਣੀ ਥ ਤ ਿਹਲਦਾ ਨਾ ਦੇਖ ਅਕ ਕੇ ਉਹ ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ੁਕਰ ਹੈ, ਿਜਨੀ ਤੇਜ਼ੀ
ੰ
ਆਪਣੇ ਖਾਜੇ ਦੀ ਤਲਾ ਿਵਚ ਿਕਧਰੇ ਹੋਰ ਿਨਕਲ ਤੁਰੇ। ਨਾਲ ਮ ਹ ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਨੀ ਹੀ ਜਲਦੀ ਉਹ ਬਦ ਵੀ
ੱ
“ਜ਼ਰੂਰ ਿਚਕੜ ਿਵਚ ਖੁਭ ਜਾਣ ਤ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਉਹ ਚਲ ੇ ਹੋ ਿਗਆ।
ੱ
ੰ
ੱ
ਗਏ ਹੋਣਗੇ ਜ ਿਫਰ ਬਦਬੂ ਨ ਉਨ ਦੀ ਮਤ ਹੀ ਮਾਰ ਿਚਕੂ ਨ ਝਾੜੀ ਹੇਠ ਿਨਕਲ, ਜਗਲ ਵਲ ਜਾ ਰਹੇ
ੱ
ੰ
ਜੁਲਾਈ - 2022 49
