Page 52 - Shabad bood july
P. 52

ੱ
                                                                      ੰ
                           ੱ
                                                                            ੱ

           ਰਾਹ  ਤੇ ਬਣੇ ਪੁਲ ਵਲ ਛਲ ਗ ਲਗਾ ਿਦਤੀ। ਦੂਰ ਪਰ ੇ      “ਹ , ਚਾਚਾ!” ਿਚਕੂ ਨ ਅਖ  ਮਟਕਾ ਦੇ ਹੋਏ ਿਕਹਾ।

           ਸੂਰਜ ਆਖ਼ਰੀ ਿਕਰਨ  ਿਖਲਾਰਦਾ  ਾਮ ਦੇ ਘੁਸਮੁਸੇ ਿਵਚ   ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਉਸ ਨ  ੁਕਰ ਕੀਤਾ ਿਕ ਚਾਚਾ ਨ ਉਸ ਦੀ
                                                                                        ੰ
                                                                                         ੂ
                                                                          ੱ
           ਗ਼ਾਇਬ ਹੁਦਾ ਜਾ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਸਾਹਮਣੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ      ਪ ੇ ਾਨੀ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹ  ਸੀ ਲਿਗਆ।
                   ੰ
                             ੱ
                                             ੱ
                 ੰ
            ਚੇ-ਲਮੇ ਤੇ ਹਰੇ-ਭਰੇ ਰੁਖ ਦੇਖ ਿਚਕੂ ਦੀਆਂ ਅਖ  ਿਵਚ      “ਤ   ਿਫਰ  ਿਕਵ   ਰਹੀ  ਤੇਰੀ  ਸੈਰ?”  ਘਰ  ਵਲ
                                                                                             ੱ
                                     ੰ
             ੁ
                                    ੂ
           ਖ਼ ੀ ਭਰੀ ਚਮਕ ਆ ਗਈ। ਉਸ ਨ ਜਾਿਪਆ ਿਜਵ  ਜਗਲ       ਜ ਿਦਆਂ ਮੋਤੀ ਨ ਪੁਿਛਆ।
                                                ੰ

                                                                    ੱ
                                   ੰ
                ੂ
                                                                  ੱ
                                                                             ੱ
                                                                                           ੰ
                                                                                        ੱ
           ਉਸ ਨ ਬੁਲਾ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਹੁਣ  ਡਣ-ਛੂ       “ਚਾਚਾ! ਅਜ ਤ  ਬਹੁਤ ਥਕ ਿਗਆ ਹ , ਕਲ  ਨ ਸਭ
                                                                                            ੂ
                ੰ
                               ੂ
               ੱ
                                                                             ੰ
           ਹੋ ਚੁਕੀ ਸੀ। ਤਦ ਹੀ ਉਸ ਨ ਿਖ਼ਆਲ ਆਇਆ, “ਉਹ ਹੋ!    ਕੁਝ ਦਸ ਗਾ। ਹੁਣ ਤ  ਘਰ ਪਹੁਚ ਲਮੀ ਤਾਣ ਕੇ ਸੌਣ ਦਾ
                                                                                 ੰ
                               ੰ
                                                            ੱ
           ਇਹ ਬਦਬੂ ਿਕਥੇ ਗਈ? ਮੇਰੀ ਡਰੈ ਸ ਵੀ ਤ  ਿਨ ਖਰ ਗਈ   ਇਰਾਦਾ ਹੈ।”
                      ੱ
                                                                                          ੱ
                                                             ੱ
           ਹੈ …… ਿਬਲਕੁਲ ਨਵ -ਨਕੋਰ। ਵਾਹ! ਵਾਹ! ਮ ਹ ਦੀ         “ਗਲ ਤ  ਤੇਰੀ ਠੀਕ ਹੈ। ਪਰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਤ  ਲਗੇ।”
                                                         ੱ
                                                                  ੱ
                                     ੱ
           ਤੇਜ਼ ਵਾਛੜ ਨ ਤ  ਕਮਾਲ ਹੀ ਕਰ ਿਦਤਾ। ਹੁਣ ਤ  ਦੋਸਤ    “ਬਸ ਚਾਚਾ! ਸਚ ਤ  ਇਹ ਹੈ ਿਕ ਜਗਲ-ਜਗਲ ਹੈ ਤੇ
                                                                                       ੰ

                                                                                  ੰ
                                           ੱ
           ਿਵਚ ਮੇਰੀ ਠਕ ਬਣੀ ਰਹੇਗੀ। ਵਾਹ ਵਾਹ! ਬਦਲ ਚਾਚਾ!    ਿਹਰ- ਿਹਰ।  ਸਾਡੇ  ਸਭ  ਲਈ  ਜਗਲ  ਹੀ  ਸਵਰਗ
                    ੱ
                                                                                 ੰ
                     ੁ
                                                                           ੰ
                       ੰ
                                ੰ
                                                                                ੰ
                                   ੁ
           ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਧਨਵਾਦ।” ਿਚਕੂ ਖ਼ ੀ ਨਾਲ ਚਿਹਕ ਿਰਹਾ    ਹੈ……  ਕੁਦਰਤ  ਦੀਆਂ  ਵਨ-ਸੁਵਨੀਆਂ  ਦਾਤ   ਨਾਲ
                                                                     ੰ
                                                                                          ੰ
                                                                                     ੰ
           ਸੀ।                                         ਹਿਰਆ-ਭਿਰਆ  ਜਗਲ।  ਆਪਣੀਆਂ  ਰਗ-ਬਰਗੀਆਂ
                                                                    ੰ
                                      ੰ
                                           ੱ
               “ਮੋਤੀ ਚਾਚਾ! ਮ  ਆ ਿਗਆ।” ਜਗਲ ਵਲ ਜਾ ਰਹੀ    ਰੌ ਨੀਆਂ ਅਤੇ ਚਗੇ-ਮਾੜੇ ਵਰਤਾਿਰਆਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ
                                                                   ੰ
                                                               ੁ
                                                                    ੂ
                                                                                 ੰ
           ਪਗਡਡੀ  ਤੇ ਪੈਰ ਰਖਿਦਆਂ ਹੀ  ਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਿਵਚ         ਿਹਰ ਮਨਖ  ਨ ਹੀ ਮੁਬਾਰਕ! ਿਚਕੂ ਦੇ ਿਨਰਣਾਕਾਰੀ
                           ੱ
                ੰ
                                                               ੱ
             ੰ
                   ੁ
           ਿਚਕੂ ਦੇ ਖ਼ ੀ ਭਰੇ ਬੋਲ ਸਨ।                     ਬੋਲ ਸਨ।

                     ੱ
                           ੰ
                                         ੱ
               “ਵਾਹ ਪੁਤਰ! ਤੂ ਤ  ਕਮਾਲ ਕਰ ਿਦਤਾ।” ਮੋਤੀ ਨ
                                                                                ਿਮਸ਼ੀਸਾਗਾ, ਕੈਨਡਾ

                    ੱ
           ਿਚਕੂ ਦੀ ਿਪਠ ਥਪਥਪਾ ਦੇ ਹੋਏ ਿਕਹਾ, “ਤੂ ਤ  ਿਬਲਕੁਲ
             ੰ
                                          ੰ
           ਨਵ  ਨਕੋਰ ਬਣ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ  ਿਹਰ ਦੀ ਸੈਰ ਤ ।”
                                                  ਗ਼ਜ਼ਲ
                                                                                      ੰ
                                                                           ਡਾ. ਿਨਸ਼ਾਨ ਿਸਘ ਰਾਠਰ ੌ
                                                       ਿਜਹੜੇ ਡਰਦੇ ਤੁਰ ਜਾਵਣ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤ ,
                                                       ਕੀ ਉਹਨ  ਮੂਹ ਮੋੜ ਦੇਣੇ ਤੂਫ਼ਾਨ  ਦੇ।
                                                                ੰ
                                                       ਬਸਤੀ ਕਿਹਦੇ ਕਦੇ ਸੀ ਏਹ ਇਨਸਾਨ  ਦੀ,
                                                               ੰ
                                                       ਅਜ ਕਲ ਦਰਸ਼ਨ ਹੁਦੇ ਿਨਰੇ ਹੈਵਾਨ  ਦੇ।”
                                                                     ੰ
                                                            ੱ
                                                        ੱ
           “ਉਹ ਜੋ ਰਿਹਦੇ ਸਦਾ ਨ ਿਵਚ ਮਕਾਨ  ਦੇ।
                              ੱ

                    ੰ
                                                                                           ੱ
                                                                                      ੌ

                            ੰ
           ਕੀ ਜਾਨਣ ਉਹ ਦਰਦ ਸੁਨ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ  ਦੇ।                                ਭਗਵਾਨ ਨਗਰ ਕਾਲਨੀ, ਿਪਪਲੀ
                                                                         ਿਜ਼ਲ ਾ ਕੁਰੂਕਸ਼ੇਤਰ (ਹਿਰਆਣਾ)
                              ੰ
           ਇਸ਼ਕ ਚ ਿਜਹੜੇ ਦਰਦ ਹਢਾ ਦੇ ਿਬਰਹਾ ਦੇ,                                       90414-98009
           ਓਹਨ  ਦੇ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹ  ਫ਼ਟ ਕਰਪਾਨ  ਦੇ।
                               ੱ
           50                                   ਜੁਲਾਈ - 2022
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57