Page 80 - APRIL 2022
P. 80

ਆਪਣੇ

                                                                                      ੰ
                                                                         ਸ. ਰਘਬੀਰ ਿਸਘ ਮਿਹਮੀ
              ਬਚਪਨ ਿਵਚ ਸ  ਅਠ-ਨ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਿਵਚ। ਮ -ਬਾਪ ਨ ਿਕਸੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕਮ ਲਈ ਨਾਨਕੇ ਜਾਣਾ ਪੈ ਿਗਆ। ਉਹ
                             ੱ
                                                         ੰ
                                                                     ੰ

                                                          ੂ
                                ੈ
                       ੰ
                       ੂ
                                                       ੱ
                                                         ੇ
                                                          ੰ
                                         ੰ
                                          ੂ
                                               ੱ
            ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਨ ਤ  ਨਾਲ ਲ ਗਏ ਪਰ ਮੈਨ ਘਰ ਛਡ ਗਏ ਇਕਲ ਨ। ੂ
                                           ੱ
                                                ੱ
                                      ੂ
              ਰਾਤ ਥੋੜ ੀ ਹੀ ਬੀਤੀ ਸੀ ਿਕ ਮੈਨ ਡਰ ਲਗਣ ਲਗ ਿਪਆ ਤੇ ਮ  ਰ ਦਾ ਹੋਇਆ ਗਵ ਢੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਚਿਲਆ ਿਗਆ ਤੇ
                                     ੰ
             ਥੇ ਬੜੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਸੋਇਆ।
              ਹੁਣ ਵੀ ਤ  ਬਚਾ ਹ । ਬਜ਼ਰਗ ਵੀ ਤ  ਬਿਚਆਂ ਵਰਗੇ ਹੀ ਹੁਦੇ ਨ। ਰਿਹਦਾ ਵੀ ਇਕਲਾ ਹ । ਉਦ  ਤ  ਮ -ਬਾਪ ਨਾਨਕੇ

                                 ੁ
                        ੱ
                                          ੱ
                                                                ੰ
                                                        ੰ
                                                                        ੱ
                                                                         ੱ
                        ੇ
            ਗਏ ਸਨ, ਅਗਲ ਿਦਨ ਸਵੇਰ ਹੀ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਿਫ਼ਕਰ ਸੀ ਉਨ  ਨ ਘਰੇ ਜਵਾਕ ਇਕਲਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਤ  ਮ -ਬਾਪ ਉਸ
                                                            ੰ

                                                             ੂ
                                 ੇ
            ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਚਲ ਗਏ ਹਨ ਿਜਥ  ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਵਾਪਸ ਨਹ  ਆਉਣਗੇ।
                       ੇ
                                ੱ
                                                        ੰ



              ਉਦ  ਗਵ ਢੀਆਂ ਨ ਜੋ ਿਬਗਾਨ ਸਨ, ਪਰ ਆਪਿਣਆਂ ਵ ਗ ਸਭਾਿਲਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਆਂਢੀ-ਗੁਆਂਢੀ ਬੇਗਾਨ ਨਹ  ਆਪਣੇ

            ਹਨ, ਰ ਦਾ ਹੋਇਆ ਉਨ  ਦੇ ਘਰ ਜਾਵ , ਡਰ ਲਗਦਾ ਉਹ ਬੂਹਾ ਨਹ  ਖੋਲ ਣਗੇ।
                         ੱ
            ਹੁਣ ਮ  ਜਾਵ  ਤ  ਿਕਥੇ ਜਾਵ ?
                                                                                            ੌ
                                                                         220, ਗਰੀਨ ਪਾਰਕ ਕਲਨੀ,
                                                                                           ੰ
                                                                     ਸਰਿਹਦ ਰੋਡ, ਪਿਟਆਲਾ (ਪਜਾਬ)
                                                                          ੰ
                                                                                  96460-24321
                                                ਸ਼ੁਰੂਆਤ                          ਸੀ ਸੁਭਾਸ਼ ਸਲੂਜਾ


                                                  ੰ
               ਿਵਲਕਦੇ ਹੋਏ ਉਸਨ ਆਪਣੇ ਮਥੇ ਤ  ਸਧੂਰ ਪੂਝ ਿਦਤਾ। ਤਨ ਦੇ ਇਕ-ਇਕ ਕਰਕੇ ਗਿਹਣੇ ਉਤਾਰਨ ਿਵਚ
                                            ੰ
                                                                 ੱ
                                                                                             ੱ
                                      ੱ
                                                      ੱ
                                                                      ੱ
                                                         ੱ
                                                                                      ੰ
           ਪਿਰਵਾਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਔਰਤ  ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਇਕ ਔਰਤ ਤ  ਉਸਦੀਆਂ ਚੂੜੀਆਂ ਭਨਣ ਵਾਸਤੇ
           ਪਥਰ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਲ ਆਈ। ਉਸਨ ਰੋਣਾ ਬਦ ਕਰਕੇ ਪਥਰ ਵਾਲ ਹਥ ਨ ਰੋਕ ਕੇ ਿਕਹਾ, “ਮ  ਆਪਣਾ ਪਤੀ
                                                              ੇ
                                                       ੱ
                           ੈ
            ੱ

                                                                     ੂ
                                                                 ੱ
                                             ੰ
                                                                    ੰ
           ਖੋਇਆ ਹੈ, ਸੁਹਾਗ ਖੋਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਦੁਖ  ਦਾ ਪਹਾੜ ਟੁਿਟਆ ਹੈ ਪਰ ਮ  ਅਜੇ ਿਜ ਦੀ ਆਂ। ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਤ
                                           ੱ
                                                       ੱ
                                                                ੰ
           ਮੈਥ  ਨਹ  ਛੁਟੀ। ਕੀ ਮ  ਹਰ ਵੇਲ ਗ਼ਮ ਦੀ ਮੂਰਤ ਬਣ ਕੇ ਬੈਠੀ ਰਿਹਦੀ? ਮੇਰੇ ਬਚੇ ਕੀ ਸੋਚਣਗੇ? ਮੇਰੇ ਭਾਵ
                     ੱ
                                     ੇ
                                                                          ੱ
                                                                     ੱ
                                    ੱ
                                                       ੱ


           ਸੁਫ਼ਨ ਟੁਟ ਗਏ ਪਰ ਮ  ਆਪਣੇ ਬਿਚਆਂ ਦੇ ਸੁਫ਼ਨ ਨਹ  ਟੁਟਣ ਦੇਵ ਗੀ। ਇਕਲੀ ਬੈਠ ਕੇ ਰੋ ਲਵ ਗੀ ਪਰ ਆਪਣੇ
                  ੱ
                                                                                     ੰ
                                                                         ੰ
           ਬਿਚਆਂ ਦੀਆ ਖ਼ ੀਆਂ ਨਹ  ਮਰਨ ਦੇਵ ਗੀ। ਮ  ਿਵਧਵਾ ਦਾ ਪਿਹਰਾਵਾ ਪਾ ਕੇ ਿਕਨਾ ਕੁ ਿਚਰ ਿਜ਼ਦਗੀ ਬਤੀਤ
            ੱ
                         ੁ
                       ਂ
           ਕਰ ਗੀ? ਮੈਨ ਤ  ਇਨ  ਦਾ ਿਪਤਾ ਵੀ ਬਣਨਾ ਪਊ ਤੇ ਮ  ਵੀ।
                     ੰ

                      ੂ
                 ਅਜ ਉਸਨ ਹਲਕੇ ਰਗ ਦੀ ਸਾੜੀ ਪਿਹਨ ਲਈ। ਿਤਆਰ ਵੀ ਹੋਈ। ਸਸ ਦੀਆਂ ਅਖ  ਘੂਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਿਜਵ
                              ੰ
                                                                           ੱ

                ੱ
                                                                  ੱ
           ਉਸਨ ਕੋਈ ਗੁਨਾਹ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। “ਬਹੂ! ਿਕਵ  ਿਤਆਰ ਹੋਈ ਿਫਰਦੀ ਐ। ਹਲ ਤ  ਉਸਦੀ ਪਿਹਲੀ ਬਰਸੀ ਵੀ ਨਹ
                                                               ਂ

                                                                   ੇ
           ਹੋਈ। ਿਕਧਰ ਜਾ ਰਹੀ     ਂ ਐ?” “ਹ , ਮ  ਜੀ। ਬੇਟੇ ਦੇ ਕਾਲਜ ਿਵੱਚ ਐਨੂਅਲ ਫੰਕ ਨ ਹੈ। ਪੇਰ ਟਸ ਨੰ ੂ ਵੀ
           ਬੁਲਾਇਆ ਹੈ।”
                  ਉਸਨ ਪਤੀ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਅਗ ਿਸਰ ਝੁਕਾਇਆ ਤ ਿਕਹਾ, “ਆ ਬੇਟਾ ਚਲੀਏ।”
                                       ੱ
                                         ੇ
                                                        ੇ
                                                                       ੱ

                                                                             ਰਾਣੀਆਂ, ਿਸਰਸਾ (ਹਿਰਆਣਾ)
                                                                                     9992299807

                                                ਅਪੈਲ - 2022                                 78
   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85