Page 67 - Untitled-1
P. 67
ं
दौरा सशखाच्या ताब्यात
ा
े
ां
े
े
वशवावलक पवत रागछॎया पायर्थ्ाशी वसलल सदौरा नामक नगर
ां
े
े
े
पजाबमधील अगदी प्राचीन शहर आह. त्याकाळी तथ एक मोठा वकल्ला होता
ां
ां
े
े
ां
े
आवण बदावसग यानी ठरववल की हे ही शहर आपल्या ताब्यात असल पावहज.
े
ु
ू
े
ां
हे शहर उस्मान खानाछॎया ताब्यात होत. त्यानच पीर बध शहा याचा छळ
े
ां
े
े
ां
ु
ू
े
कऱून त्याची हत्या कली होती. त्याछॎया हत्यच कारण यॎहणज पीर बध शहा
े
े
ां
ां
ां
े
े
ां
ु
ां
ां
याच गरु गोववद वसग याछॎया सोबत असलल वजव्हाळ्याच सबध होत. शीख
ै
सऩॎयाला त्या गोष्टीांचा बदला घ्यायचा होता.
ैं
े
ु
कदम-उद ्-वदनाप्रमाण त्याछॎया लवगक गन्याकररता उस्मान खान
ां
े
े
े
ु
ू
े
ू
ु
कववख्यात होता. त्यान सुध्दा बळजबरीन उचलन नऊन अनक वहद मलीांवर
ु
े
े
े
े
ां
बलात्कार कल होत. तथील स्थावनक वहद ू जनता अगदी गलामासारखी वागववली
ा
ां
ा
े
ू
ां
ा
जात होती आवण त्याना वतसऱ्या दजाछॎया नागररकापक्षाही हीन दजाची वतणक
े
ु
ां
ां
ां
ां
ां
े
ु
वदली जात होती. यामळच कापरी ताब्यात घतल्यानतर बदावसग यानी त्याचा
े
ू
े
ा
मोचा सदौराकड वळववला. त्यावळी सदौराचा वकल्ला अगदी मजबत होता
े
े
ां
ू
ां
आवण त्याची तटबदी आवण दरवाज अगदी मजबत होत. अगदी तोफाचा
े
े
े
ू
ां
ां
प्रचड मारा कऱूनही वकल्ल्याची तटबदी भदन आत जाण अवघड होत.
े
ां
ै
ां
े
ां
यावेळ ेपयत बदावसगाना ३५ ते ४0 हजार शीख सऩॎय यऊन वमळाल
ां
े
े
१७
ू
ु
ां
होत आवण त्याची एक प्रचड सना तयार झाली होती. तर दसऱ्या बाजला
े
े
े
ु
े
उस्मान खानाकडही शस्तक्तशाली सना आवण अनक तोफा होत्या. त्यामळ
े
ां
े
े
े
वशखाना हे शहर ताब्यात घण सोप नव्हत.
ां
ै
े
े
े
े
जव्हा वशखाच सऩॎय सदौराछॎया वशीछॎया पररघात पोहोचले, तव्हा
े
े
ु
े
ां
े
े
े
उस्मान खानान तोफगोळ्याचा मारा सरु कला आवण अनक शीख मारल गल.
े
े
ु
े
े
े
े
ां
ु
ां
अस असल तरी शीख सैवनकानी मसडी मारण सरुच ठवल. अखर एक
ै
ां
े
दरवाजा फोडण्यात त्याना यश वमळाल. सदौराछॎया रस्त्यारस्त्यावर सदौरा सऩॎय
े
ां
ै
े
आवण वशख सऩॎयामध्य अटीतटीची झुांज झाली. या मोवहमदरयॎयान हुतात्मा पीर
ै
ु
ु
े
ां
ां
े
ा
ू
ू
ां
बध शाह याछॎया पररवारान शीख सऩॎयाला सपण पावठबा वदला. यामळच
े
े
े
ां
वशखाना शहर ताब्यात घण शक् झाल. आता उस्मान खानाछॎया ताब्यात
ां
े
े
े
े
े
कवळ वकल्लाच होता आवण त्यान स्वत:ला वकल्ल्यामध्य बवदस्त कऱून घतल
े
होत.
े
े
े
ां
े
जव्हा शहर वशखाछॎया ताब्यात आल तव्हा त्यातील अनक नवाब,
े
ां
े
मत्री आवण उमराव शरणागतीच वनशाण हातात घऊन आवण गवताची पाती
ां
े
ू
ां
े
े
तोांडात धऱून वशखाना शरण आल आवण त्याछॎया दयची भीक माग लागल.
ां
े
ां
ां
ां
ु
बदावसगाने त्याना क्षमा क ेली आवण सावगतल, ’तयॎही प्रामावणक रावहलात तर
ु
तयॎहाला काहीही त्रास होणार नाही.’
ा
े
े
े
े
बाकी सव शरण आल तरी उस्मान खान मात्र हकखोरपण वकल्ल्यातच
ू
दडन होता. हा वकल्ला कावबज करण्याकररता प्रदीघा काळ लढा दयावा
े
ां
ै
लागला असता आवण अनक शीख सवनकाछॎया प्राणाची आहुती द्यावी लागली
ां
ां
ां
ां
असती. बदावसगाना एक वकल्ला कावबज करण्याकररता इतकी वकमत
ां
ां
े
ू
े
ां
मोजण्याची कल्पना माऩॎय नव्हती. त्याच अवतम ध्यय सदौरा नसन सरवहद
44
