Page 83 - Untitled-1
P. 83
ै
े
ां
ू
े
ू
सवनकानी वतची कबर खणन वतचा दह बाहर काढन वतछॎयावर शीख
े
ु
े
ु
ै
ां
े
ां
ां
े
ररतीररवाजानसार अत्यसस्कार कल. त्याच प्रमाण घरानी मध्य रामरय्या, (ज्यास
ु
ु
ां
ां
े
ां
े
े
ां
गरु गोवबद वसगानी शीख पथाबाहर काढल होत), बलाका नावाछॎया वशखाला
े
ै
े
ां
े
े
े
ां
ां
े
त्रास दत होता, तव्हा बदावसग तथ गल आवण त्यानी दुष्ट रामरयाला शासन
े
े
ु
े
ां
े
ु
े
ां
कल आवण त्याच बरोबर बलाका वसगला त्या क्षत्राचा पोलीसाचा प्रमख कल.
ं
े
े
ं
े
े
ु
ं
सहद ू आसण मस्लिमानी शीख पथाला आपल कल.
ां
े
ां
ां
ां
ु
ां
सरवहदछॎया ववजयानतर शकडो आवण हजारो वहदनी शीख पथ
ु
ां
ां
ां
े
ू
ु
ां
ां
े
स्वीकारला. (परत बदावसगाछॎया हौतात्म्ानतर त्यातील बरचस पन्हा वहद
े
झाल.) २८ त्याच प्रमाणे सत्तेची फळे चाखण्याकररता काही मुस्तिमाांनी देखील
ां
े
ां
ां
े
शीख पथ स्वीकारला. यामध्य मीर नासीर-उद ्-वदन (ज्याच नाव नासीर वसग
े
ु
े
े
े
अस ठवण्यात आल) आवण जलाल खानाचा मलगा वदनदार खान (ज्याच नव
े
ां
ां
ां
े
े
े
ां
वदनदार वसग अस ठवण्यात आल) याचाही समावश होतो. बदावसगाछॎया
ां
ां
े
ा
े
ु
पाडावा नतर वदनदार वसगान पन्हा इिाम धम स्वीकारला. सन १७१३ मध्य
ू
े
े
ां
त्यान सय्यद बध सोबत हात वमळववणी कली आवण फारुखवसयार यास
ु
ू
े
वदल्लीचा सम्राट बनववण्यात महत्वाची भवमका पार पाडली. पन्हा १७१९ मध्य
ू
े
ां
े
ू
ू
फाऱूखवसयारला त्याछॎया महालातन खचन बाहर काढन अध करुन ठार
े
ू
ु
करण्यातही त्यान प्रमख भवमका पार पाडली.
े
ू
ं
दवबध, हारनपर आसण जलालाबादच्या शीख मोहीमा
े
ां
ु
े
ां
वशखाछॎया ववजयान यमने पलीकडछॎया काही लोकानाही प्ररणा वमळाली
ु
ां
े
े
ु
ां
आवण त्यानी शीख पथ स्वीकारला. जव्हा त्या क्षत्रातील मस्तिम प्रमख जलाल-
े
ां
े
े
उद ्-वदन यास याबाबत कळल की उनारसा (दवबद परगणा) यथील काही
े
ां
ां
े
ां
ु
मस्तिम रवहवाशानी शीख पथ स्वीकारला आह, तेंव्हा त्यान त्याना अटक
ां
े
ु
ां
े
े
ां
े
ू
कऱून तऱूगामध्य टाकल आवण त्याचा छळ कला. या क्षत्रात कापर वसग
े
े
ां
ां
े
नावाच एक भाई शीख पथाचा प्रचार करीत होत. त्याना जव्हा याबाबत
े
े
े
ां
ां
ां
ां
समजल तव्हा त्यानी याबाबत बदावसगाना सदश पाठववला.
ां
ां
े
े
ां
ु
परशी तयारी कऱून बदावसगानी दवबधवर आक्रमण कऱून ते
े
ां
े
ताब्यात घतल. त्याना जलालाबादवर देखील हल्ला करायचा होता पण बलाढ्य
ां
े
े
ू
ू
जलाल-उद ्-वदन सोबत दोन हात करण्यापवी त्यानी सहारनपर घण्याच
े
े
े
ां
ू
ठरववल. त्या काळात सहारनपर दखील सरवहद आवण वहसार-वफरोझा सारख
े
े
े
ु
े
मोठ, प्रमख राज्य होत. त्यात २८ परगण होत. सय्यद अली मोहम्मद खान
ां
ू
ां
े
ु
ां
ां
कानौजी हा सहारनपरचा प्रमख होता. बदावसगाने त्यास सदश पाठववला की
ां
ु
े
शरण याव आवण खांडणी द्यावी. परत डरपोक कानौजीला लढण्या वा वाटाघाटी
े
ु
े
ां
े
ुां
ू
करण्याऐवजी कटब कवबला आवण धनसपत्ती घऊन पळन जाणच श्रयस्कर
े
ू
े
ु
वाटल. त्याचा पत्र वदनदार अली खान यास वारस नमन तो वदल्लीला पळाला.
ु
ां
ा
ु
े
तो गल्यावर काही मस्तिम धमगरुनी वजहादचा (पववत्र युध्द)
े
े
ां
ु
ु
ां
बागलबवा उभा करण्याचा प्रयत्न कला. त्याना काही उमराव आवण मत्री यऊन
े
ै
ु
े
ां
े
ां
े
ां
े
े
े
वमळाल. तटबदीछॎया शहराच त्यानी दरवाज बद कल आवण तथ सरक्षा सऩॎय
े
ै
े
े
े
ै
ां
े
े
ु
ां
े
तनात कल. जव्हा शीख सऩॎय तथ पोहोचले तव्हा सरक्षा रक्षकानी त्याच
ां
ां
ू
ु
ां
े
ा
ै
े
े
बाणाछॎया वर्ावान आवण बदकीांछॎया फरीांनी स्वागत कल. परत हा ववरोध काही
60
