Page 58 - Untitled-1
P. 58
ू
े
े
ू
े
ू
योजनचा भाग यॎहणन त्यान बहादर शहाला खप मोठी रक्कम (रुपय ८ लाख)
ा
ू
े
युध्द खचाकररता त्याचा सहयोग यॎहणन पाठववली. त्याच बरोबर त्यान काही
ां
ु
े
ां
ां
ु
ां
पठाणाना गरुछॎया छावणीत वशरुन पवहली सधी वमळताच, गरुना वजव
मारण्याची कामवगरी सोपववली.
ू
ु
ु
ां
गरु आवण बहादर शहा यानी १७०८ सालछॎया मे मवहऩॎयाछॎया दसऱ्या
े
ां
ू
ा
े
पधरवडयामध्य (१७ मे रोजी) नमदा नदी पार कली. एव्हाना बहादर शहाला
े
े
े
े
े
वझीर खानान पाठववलल रुपय ८ लाख वमळाल. आता वझीर खानावर कारवाई
े
े
ां
ू
ु
करण्याचा प्रश्न उरला नाही. पररणाम स्वरुप बहादर शहा गरुची भट घण्यास
ां
े
ू
टाळाटाळ कऱू लागला. तापी नदी पार कल्यानतर २५ जन १७०८ रोजी
ां
ू
ै
ु
ां
ू
ू
गरुची बहादर शहा सोबत बाळापरला वकवा बाळापर जवळ बठक झाली.
ू
ू
े
े
ै
े
या बठकीमध्य बहादर शहान वझीर खानाबद्दलछॎया मवाळ भवमकची झलक
ु
ू
ां
ु
ां
ां
े
ा
ू
दशवन वदली. गरुना बहादर शहाछॎया इरादयाबद्दल सगावा लागल्यान त्यानी
ु
ू
े
े
ठरववल की बहादर शहा काही वझीर खानावर कारवाई करणार नाही. त्यामळ
े
े
ु
ां
े
े
त्यानी स्वत:च वझीरखाना ववऱूध्द कारवाई करण्याच वनवित कल. त्यामळ
ू
ां
ु
ां
ू
े
बहादर शहाचा कावफला सोडन गरु पजाबला रवाना झाल. पण पजाबला
ै
े
ां
ू
े
े
े
े
ू
ां
कच करण्याआधी त्यानी नादड यथ डरा टाकन बसलल्या माधो दास बरागीची
े
े
े
ू
े
े
े
ु
भट घण्याच ठरववल. दसरीकड २४ ऑगस्ट १७०८ रोजी बहादर शहान
े
े
ू
े
ां
वैणगगा नदी पार कली आवण त्याछॎया भावाछॎया राजधानीछॎया वदशन वनघन
े
गला.
ं
ं
ं
बदास गचा शीख सवचार रणीचा अगीकार
े
ें
३
े
३ सप्टबर १७०८ रोजी गुरुांनी माधो दासछॎया डऱ्याला भट वदली.
े
ु
े
ु
ू
माधो दास काही यॎहणण्यापवीच गरु यॎहणाल, ’आयॎही तला भटायला आलो
ु
ु
े
े
ां
े
ै
आहोत. मला मावहती आह तझा वष्णव डरा आह. मला वाटत तला या
े
े
े
े
े
ु
दशातील दसऱ्या मोठया डऱ्याबददल कल्पना नाही. जथ शकडो वनष्पाप
ां
ां
े
े
े
माणसाची दररोज कत्तल होत, प्राणी नव्ह माणस! मानवतछॎया या असीम
ु
ां
े
ु
े
े
ू
े
दु:खाकड तझ लक्ष वधन घण्याकररता तझ्या डऱ्यावर आलो आहोत.’ या
ां
ां
ु
शब्दाचा माधो दासावर जादई पररणाम झाला. कवपत स्वरात तो यॎहणाला,
ां
े
ू
े
ु
ु
“गरुदव या क्षणापासन मी तन, मन आवण धनान तमचा बदा (दास) झालो
ां
े
े
े
ु
ु
ां
आह. मला सागा मी तमछॎयासाठी काय कऱू शकतो” गरुनी स्तस्मतहास्य कल
े
ां
ां
े
आवण कठोरपण यॎहणाल: माधो दास! अस कोणाचा बदा (दास) होऊन
े
े
ा
े
े
राहण तसच त्याछॎया सव आज्ञा पाळण फार कठीण असत. जो आपल्या
ा
ां
ां
स्वामीांछॎया चरणी आपल तन, मन आवण धन अपण करतो तोच बदा (दास)
असतो.’
े
ै
आता माधो दास, हा काही पूवीचा कवळ एक बरागी रावहला
ां
े
े
नव्हता. त्यान त्याछॎया मानसन्मानाचा आवण अहकाराचा त्याग कला आवण तो
ु
ु
ु
े
ां
गरुचा एक ववनम्र बदा (दास) बनला. यावर गरु पन्हा एकदा यॎहणाल,
ु
े
ा
ां
ु
े
’माधो दास, आमची श्रध्दा शीख धमगरु गरु नानकाच घर आह. जो
े
ा
ा
ु
ां
ु
ां
कोणी या घरात यतो, त्यास त्याचे पूवायष्य, पूवजन्म, श्रध्दा, शकाकशका
35
