Page 191 - Untitled-1
P. 191
ां
े
ां
ां
मोहम्मद कावसम औरगाबदी यॎहणतात की जव्हा बदावसगाछॎया
े
े
ां
ु
ु
े
ां
े
े
ु
डोळ्यादखत त्याछॎया मलाच तकड तकड करण्यात आल त्यानी एक शब्दही
ां
े
ू
ू
ां
उच्चारला नाही आवण डोळ्यातन अश्र ढाळण्याववर्यी काय बोलाव, त्याछॎया
े
े
े
४
े
चहऱ्यावरच स्तस्मत ढळल नव्हत. .
ा
हे सव इब्राहीम-उद वदन (मीर आतीश) आवण सारब्राह खान
े
े
े
ां
े
४१
(कोतवाल) याछॎया समक्ष करण्यात आल. बादशहाने आदश वदल होत की
े
ां
ां
ां
ां
े
ां
ां
ा
ु
बदावसगाच हे अवयव झाडाला टागण्यात यावत; परत हे सव होईपयत अधार
ू
ू
े
े
पडला आवण सरकारी अवधकारी ती जागा सोडन वनघन गल. मध्य रात्री
े
ां
े
े
ां
अमरवसग कभोज (खमकरन यथील), जो वतथ जवळपासच होता, रुप
े
े
े
े
ां
ां
ृ
े
ू
े
ु
ा
बदलन तथ पोहोचला आवण त्यान बदा वसगाछॎया मतदहाच सव तकड लाल
े
े
ां
ां
े
ां
ुां
पगडी मध्य (जी बदा वसगानी घातली होती) गडाळल आवण त्यास घऊन
ां
े
े
ू
ां
े
ां
ां
धोटा-दा-ताडा (जम्म परगणा) यथ बदा वसगाची पत्नी सावहब कौरला वदल,
ां
ां
े
े
े
वतन त्यावर अत्यसस्कार कल. ४४
ां
ू
ां
ां
ां
ां
ा
ग्यानी ग्यान वसग वलवहतात की बदा वसगाना सपण वदवसभर हत्तीछॎया
ू
ृ
ृ
ां
ां
े
े
े
े
े
माग बाधन फरफटववल आवण सध्याकाळी ते मत झाल आहत अस गहीत
ां
े
ु
े
ृ
े
धऱून त्याचा मतदह यमना नदीछॎया वकनाऱ्यावर टाकण्यात आला, जण कऱून
ां
ां
ां
ु
े
ु
े
ू
े
कावळ आवण कत्र्ानी तो खावा; परत तथन जाणाऱ्या फकीरान त्यास उचलल
ां
ां
ां
ां
े
ां
ां
े
ां
आवण त्यास वाचववल. वगयानी ग्यान वसगाछॎया मत बर झाल्यानतर बदावसग
े
े
े
ु
ा
ां
े
ां
कािीरला गेल े आवण त्यानी त्याच उवरीत आयष्य वतथच व्यवतत कल. ग्यानी
ृ
४५
ा
ू
ां
ां
े
ै
ां
ग्यान वसग वलवहतात की १७४१ मध्य बदावसगाना ’नसवगक’ मत्य आला.
ां
ां
ु
ां
े
ा
बदावसगाछॎया उवरीत साथीदाराना दसऱ्या वदवशी मारण्यात आल
े
े
े
ु
ां
ां
े
४५
(सवा वसग याछॎया मत ते देखील त्याच वदवशी मारल गेल े). यामध्य गलाब
ां
ां
ां
े
ु
ां
ां
ां
ां
वसग, भगवत वसग, बाज वसग, कइर वसग, शाम वसग (चार बागश्र्वरी
े
ु
े
ां
े
े
ां
ां
ां
भाउ), नाहार वसग, शर वसग, अलबल वसग (हे वतघही बाज वसगाच पत्र
ां
ां
े
ु
ां
होत), राम वसग पवार (बावचतर वसगचा मलगा आवण भाई मणी वसगचा
ां
ां
े
े
े
ां
ू
नात), आली वसग, माली वसग (दोघही सलौदी गावच होत), राय वसग
ा
ां
ु
ां
हजरी (भाई मती दास याचा भाचा) (वरील सव वबजरावत गोतमधील)
े
ु
ां
ां
ां
े
इत्यादी. तपशीला कररता लखक डॉ. हरवजदर वसग वदलगीर याच ‘गरु दे
ु
े
े
शर’ हे पस्तक वाचाव.
ं
ं
ै
ं
ं
ं
बदास ग आसण शीख बसदवान सनकाची सवधान
े
े
ां
े
े
ां
े
े
ां
ां
बदावसग याना जव्हा वदल्लीला आणल तव्हा त्यानी कलली ववधान
ु
ु
े
े
े
ां
ां
े
ू
मस्तिम लखकानी नोांदवन ठवली आहत. खाफी खानाछॎया नोांदी नसार जव्हा
े
े
ां
े
ां
ां
ु
मोहम्मद अवमन खानान बदावसग याना ववचारल की, “तू कशामळ हे युध्द
े
ु
े
ं
ं
े
े
पकारल ?” बदास ग उत्तरल की, “जव्हा असवश्र्वा (दवावरील) आसण
े
ं
ं
ृ
े
े
ृ
(या पथ्वीवरची) पापकत्य पराकोटीला जातात तव्हा सचदानद परमश्वर
ु
अशा माजाला शा न करण्ाकररता माझ्या ारख्या व्यक्तीची सनयक्ती
े
े
े
करतो. जव्हा परमश्र्वराला या जगाचा नाश करायचा अ तो तव्हा तो या
ां
े
ु
ू
४७
भतलावरची त्ता जलमी राजाकड ोपसवतो .” मोहम्मद हरसी त्याछॎया
े
ु
ै
इब्रतनामा या पस्तकात वलवहतात की, “जव्हा कोणी शीख कदयाला ववचारीत
168
