Page 62 - Shabad bood july
P. 62
ੰ
ਚਾਹ ਵਾਲਾ ਮੁਡਾ
ਡਾ. ਨੀਲੂ ਸੂਦ
ੰ
ੂ
ੰ
ਭਾਰਤੀ ਰੇਲ ਨਾਲ ਤ ਮੁਡਾ ਮੇਰੇ ਤ ਪੈਸੇ ਉਧਾਰ ਨਾ ਮਗ ਲਵੇ ਤੇ ਮੈਨ ਇਸ ਨਾਲ
ੰ
ਿਜਵ ਜਨਮ-ਜਨਮ ਦਾ ਿਜ਼ਆਦਾ ਘੁਲਣਾ-ਿਮਲਣਾ ਨਹ ਚਾਹੀਦਾ।
ਿਰ ਤਾ ਬਣ ਿਗਆ ਸੀ। ਰੋਜ਼ ਇਕ ਿਦਨ ਮੇਰੇ ਿਦਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਚ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ
ੱ
ੱ
ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਿਵਚ ਮੈਨ ਘਬਰਾਇਆ ਿਜਹਾ ਿਮਿਲਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਮ ਤ
ੱ
ੰ
ੂ
ਰੋਟੀ ਦਾ ਡਬਾ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਅਦ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਖੜੋਤਾ ਿਰਹਾ। ਮ ਘਬਰਾ ਿਗਆ
ੱ
ਬੋਤਲ ਪਾ ਕੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦੀ ਸੀ ਿਕ ਅਜ ਤ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮਗ ਕਰੇਗਾ। ਮ ਮਨ
ੱ
ੰ
ਪੁਰਾਣੀ ਸਕੂਟਰ ’ਤੇ ਬਿਹ ਹੀ ਮਨ ’ਚ ਉਸ ਨ ਨ ਹ ਕਰਨ ਦੀ ਿਤਆਰੀ ਕਰ ਲਈ।
ੂ
ੰ
ੱ
ੰ
ਜ ਦਾ। ਸਵੇਰ ਦੀ ਡੂਘੀ ਚੁਪ ਉਸਨ ਟੁਟੇ-ਫ਼ਟੇ ਬਦ ਜੋੜ ਕੇ ਆਿਖਆ, “ਸਾਿਹਬ ਜੀ!
ੁ
ੱ
ੱ
ੰ
ਿਵਚ ਜਦ ਗਲੀਆਂ ਿਵਚ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦਾ ਸਕੂਟਰ ਲਘਦਾ ਤ ਿਪਡ ਤ ਕਲ ਾਮ ਕਾਲੂ ਚਾਚੇ ਦਾ ਜਵਾਈ ਦਸ ਕੇ ਿਗਆ
ੱ
ੱ
ੰ
ੱ
ੱ
ਮੈਨ ਬੜੀ ਰਮ ਆ ਦੀ ਿਜਵ ਐਮਰਜ ਸੀ ਦਾ ਘੁਗੂ ਵਜ ਹੈ ਿਕ ਿਪਡ ’ਚ ਮ ਬਹੁਤ ਿਬਮਾਰ ਹੈ। ਮ ਿਕਸੇ ਤਰ ਉਸ
ੰ
ੱ
ੂ
ੱ
ੰ
ੂ
ੰ
ੋ
ਿਰਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਨ ਦ ’ਚ ਘੂਕ ਸ ਰਹੇ ਲਕ ਨ ਕਿਹ ਿਰਹਾ ਕੋਲ ਪਹੁਚ ਜਾਵ ਤੇ ਉਹ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਜੇ ਤੁਸ
ੰ
ੱ
ੱ
ੱ
ਹੋਵੇ ‘ਮ ਤ ਚਲ ਿਪਆ ਹ ਤੇ ਤੁਸ ਅਜੇ ਵੀ ਸੁਤੇ ਦੇ ਸੁਤੇ।’ ਿਟਕਟ ਖ਼ਾਤਰ 200 ਰੁਪਏ ਦੇ ਿਦਓ ਤੇ... ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ
ਪਰ ਮੇਰੀ ਵੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸੀ ਸਵੇਰੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਕੋਈ ਸਵਾਰੀ ਤੁਹਾਨ ਮੋੜ ਦੇਵ ਗਾ।” ਮ ਿਚਹਰੇ ’ਤੇ ਅਸਲ ਭਾਵ
ੂ
ੰ
ੱ
ਨਾ ਚੁਕਦਾ ਤੇ ਮੇਰੀ ਗਡੀ ਠੀਕ ਚਾਰ ਵਜ ਕੇ ਵੀਹ ਿਮਟ ਿਲਆ ਦੇ ਹੋਏ ਆਿਖਆ, “ਓਏ ਬਿਨਆ ਅਜ ਤ ਮੇਰਾ
ੱ
ੰ
ੰ
ੱ
ੱ
ੰ
ੂ
’ਤੇ ਟੁਰ ਪ ਦੀ ਸੀ। ਿਦਲੀ ਸਟੇ ਨ ’ਤੇ ਪਹੁਚ ਕੇ ਮੈਨ ਕੋਈ ਪਰਸ ਹੀ ਘਰ ਰਿਹ ਿਗਆ ਹੈ। ਤੂ ਫੌਜੇ ਤ ਮਗ ਲਵ ਤੇ
ੰ
ੰ
ੰ
ੰ
ਕਾਹਲੀ ਨਾ ਹੁਦੀ। ਸੁਸਤ-ਸੁਸਤ ਕਦਮ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਘਰ ਪੁਜ ਜਾਵ । ਮ ਉਡੀਕਦੀ ਹੋਵੇਗੀ।” ਮ
ੱ
ਿਨਕਲਦਾ ਅਤੇ ਸੋਚਦਾ ਿਕ ਮੇਰੀ ਤ ਿਜ਼ਦਗੀ ਇਸ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵੀ ਅਧੀ ਹੀ ਪੜ ਕੇ ਕੁਰਸੀ ’ਤੇ ਰਖ ਿਦਤੀ ਤੇ
ੰ
ੱ
ੱ
ੱ
ਆਵਾਜਾਈ ਦੇ ਚਕਰ ਿਵਚ ਹੀ ਫਸ ਕੇ ਰਿਹ ਗਈ। ਸੜਕ ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੜਕ ’ਤੇ ਚਕਰ ਕਟਣ ਲਗਾ। ਮਨ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ੱ
ੂ
ੰ
ਪਾਰ ਕਰਦੇ ਮੈਨ 742 ਨ. ਬਸ ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਨੜੇ ਲਾਹ ਹੀ ਮਨ ’ਚ ਤਸਲੀ ਸੀ ਿਕ ਮ ਿਕਸੇ ਤਰ ਬਚ ਿਨਕਿਲਆ।
ੰ
ੱ
ੱ
ੰ
ਿਦਦੀ ਤੇ ਮ ਰੋਜ਼-ਰੋਜ਼ ਉਹਨ ਹੁਲਾਰੇ ਲਦੇ ਰੁਖ ਦੇ ਥਲ ੇ
ੱ
ੱ
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਸਟੇ ਨ ਤ ਦਫ਼ਤਰ ਆ ਦੇ ਹੋਏ
ੂ
ੱ
ੱ
ੰ
ੱ
ਸੁਕੇ ਪਿਤਆਂ ਨ ਕਰੀਚਦਾ ਦਫ਼ਤਰ ਵਲ ਨ ਟੁਰ ਪ ਦਾ।
ੂ
ੰ
ੇ
ਪਲਟਫ਼ਾਰਮ ਨ: ਦੋ ’ਤੇ ਰੇਲਵੇ ਪੁਿਲਸ ਦੀ ਟੀਮ ਿਬਨ
ੰ
ੰ
ੰ
ੌ
ੇ
ੰ
ਫ਼ੌਜਾ ਿਸਘ ਕਟੀਨ ਵਾਲ ਦਾ ਨਕਰ ਬਨਾ ਫ਼ਰ ਧੋ ਿਰਹਾ
ੰ
ੂ
ੈ
ਿਟਕਟ ਸਫ਼ਰ ਕਰ ਰਹੇ ਮੁਸਾਫ਼ਰ ਨ ਘੇਰ ਕੇ ਲ ਜਾ ਰਹੀ
ੂ
ੰ
ੰ
ਹੁਦਾ ਤੇ ਮੈਨ ਵੇਖ ਕੇ ਝਾੜੂ ਪਰ ਸੁਟ ਕੇ ਖੜ ਾ ਹੋ ਜ ਦਾ
ੱ
ਸੀ। ਮਨ ਤ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ, “ਕਮੀਨ ਿਜਹੇ ਇਕ ਿਟਕਟ ਵੀ
ੱ
ਿਜਵ ਕੋਈ ਸਲਾਮੀ ਦੇ ਕੇ ਆਦਰ ਕਰ ਿਰਹਾ ਹੋਵੇ। ਉਹ
ਨਹ ਖ਼ਰੀਦ ਸਕਦੇ।” ਪਰ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਹ
ਭਜ ਕੇ ਪੁਰਾਣੀ ਕੁਰਸੀ ਿਪਪਲ ਦੇ ਰੁਖ ਹੇਠ ਡਾਹ ਿਦਦਾ ਤੇ
ੱ
ੱ
ੰ
ੱ
ੰ
ੱ
ਚਾਹ ਵਾਲ ਮੁਡੇ ’ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਅਖ ਨੀਵ ਆਂ ਪਾਈ ਉਸ
ੇ
ੂ
ਮੈਨ ਨਵ ਨਕੋਰ ਅਖ਼ਬਾਰ ਫੜ ਾ ਕੇ ਮੁੜ ਤ ਆਪਣੇ ਕਮ
ੰ
ੰ
ਟੋਲੀ ’ਚ ਟੁਿਰਆ ਜਾ ਿਰਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਤੇ ਿਦਮਾਗ ਸੁਨ
ੰ
’ਤੇ ਲਗ ਜ ਦਾ। “ਸਾਿਹਬ ਜੀ ਤੁਸ ਕਲ ਨਹ ਆਏ! ਸਭ
ੱ
ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਮ ਬਨ ਦਾ ਅਸਲੀ ਗੁਨਹਗਾਰ ਸੀ। ਹੇ
ੰ
ੂ
ੱ
ਠੀਕ-ਠਾਕ ਤ ਹੈ।” ਮ ਉਸ ਨ ਹ ਕਿਹ ਕੇ ਚੁਪ ਹੋ ਜ ਦਾ
ੰ
ੂ
ੱ
ਰਬਾ! ਮੇਰੇ ਇਸ ਗੁਨਾਹ ਲਈ ਮੈਨ ਬਖਸ਼ ਦੇਵ । ਿਮਹਰ
ੰ
ੰ
ਤੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਹੀ ਪੜ ਦਾ ਰਿਹਦਾ। ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ
ਕਰੋ ਦਾਤਾ ਜੀ।
ੱ
ਖੁਲ ਦੇ ਤੇ ਮ ਅਖ਼ਬਾਰ ਕੁਰਸੀ ’ਤੇ ਰਖ ਕੇ ਟੁਰ ਪ ਦਾ। ਬਨਾ
ੱ
ੰ
ਯੂ.ਐਚ.6, ਮੈਡੀਕਲ ਕ ਪਸ
ੱ
ੂ
ੰ
ਮੈਨ ਇਕ ਿਨ ਘੀ ਿਜਹੀ ਮੁਸਕਾਨ ਨਾਲ ਿਵਦਾਈ ਦ ਦਾ
ਪੀ.ਜੀ.ਆਈ.ਐਮ.ਐਸ.,
ਿਜਵ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਿਦਲੀ ਿਪਆਰਾ ਹੋਵੇ। ਮੇਰੇ ਮਨ ’ਚ ਪਤਾ
ਰੋਹਤਕ-124001
ੱ
ਨਹ ਿਕ ਇਹ ਗਲ ਡੂਘੀ ਥਾਵ ਬੈਠੀ ਸੀ ਿਕ ਗ਼ਰੀਬ
ੰ
9416147725
60 ਜੁਲਾਈ - 2022
